Rozdział 1 Początek znajomoći^.^

*Oczami Angel*

-Mamo?!.. Gdzie śniadanie? - zawołałam zdenerwowana. Po 10-ciu minutach raczyła do mnie przyjść.
-No? Czego chcesz?
-Może zrobiłabyś śniadanie? A nie tylko chlejesz.
-Uważaj na słowa gówniaro jedna! A co? Bozia rączek nie dała?! - wydarła tą japę jak jakaś... no wiecie jaka.
-Rączki to może i dała. Ale rodziców to już nie! - Za te słowa dostałam w twarz. Policzek nie bolał aż tak bardzo, bo ona oczywiście przeżywała jeden ze swoich legendarnych kaców i nie miała za dużo siły.
-Jesteś jakaś nienormalna!
-Ja?! - Zbliżyła się do mnie a ja pożałowałam swoich słów. - To ty nie masz do mnie szacunku! Jak ty się zachowujesz?! - Znów dostałam w twarz. Łzy spłynęły mi po policzku jak wodospad. Nie dam się tak traktować. Oddałam jej. Wzięłam plecak na plecy, kurtkę i wybiegłam z domu.
 

Plecak Angel ;3

-Nie masz do kąt uciekać! Jeszcze wrócisz do mnie na klanach i będziesz błagała, żebym Cię wpuściła!

-Do ciebie? Ty się lepiej idź lecz i na odwyk a nie! Nie na widzę cię pijaczko jedna! Słyszysz?! NIENAWIDZĘ! - Uciekłam. Biegłam przed siebie. Nie wiedziałam gdzie. Oby jak najdalej od niej.

Biegłam chyba 30minut. Nogi mnie strasznie bolą. Jeszcze pada deszcz. Ale ty masz szczęście Angel.

*20minut później*

Nie miałam już siły biec. Na dodatek nie mam telefonu no po prostu super -,-. Za takie życie to ja dziękuję. Myślałam, że jak się przeprowadzimy do Londynu to wszystkie problemy zniknął. Ale ty jesteś naiwna. 

-Angel?! Gdzie ty ku*wa jesteś?! - usłyszałam krzyk. Męski głos. To nie był ani Liaś ani Louis. Ojczym. Ojczym?! Zaczęłam uciekać.

*10minut później*

Już doszczętnie opadłam z sił, ale na szczęście go zgubiłam. Stoję pod jakimś murkiem.Osunęłam się na ziemię, schowałam głowę w kolana i zaczęłam płakać. Nagle zobaczyłam chłopaka w oknie, który przygrywa sobie na gitarze.

Mam nadzieję, że Wam się podoba xxx