Rozdział 28."Ona nigdzie z tobą nie idzie"

*Oczami Angel*

-Mała chcesz coś do picia? Albo do jedzenia? - zapytała Perrie.
-Chcę do Niall'a - znów się rozpłakałam.
-Ej nie płacz - usiadła obok mnie i mocno przytuliła - Najwidoczniej on na Ciebie nie zasługuje. 
-Ale ja go kocham. Kocham Darcy.
-Dziewczyno on Cię zdradził! I to jeszcze z tą całą Charlotte! A co do Darcy, będziesz musiała mu ją zabrać.
-On się nią zaopiekuje. Lepiej niż ja.
-Angel ona ma prawie miesiąc! Potrzebuje mleka matki!
Znów się rozpłakałam.
-Jak będziesz czegoś potrzebować, to wołaj - powiedziała i wyszła. Znów zostałam sama. W takich chwilach Niall zawsze był ze mną. Ja pierdole! Dziewczyno nie myśl o nim! Zniszczyłaś mu życie! Skarciłam się w myślach. Nie na widzę swojego życia. Przypomniała mi się piosenka od Nialla. To, jak dla mnie zaśpiewał. http://www.youtube.com/watch?v=X1rm0VB1deY Podeszłam do okna i patrzyłam w gwiazdy. Do moich oczu znów napłynęły łzy.
-Niall debilu ja Cię kocham. Proszę. Proszę wróć do mnie. Błagam - mówiłam sama do siebie. Idiotko po co Ci to było?! Mogłaś sobie odpuścić! Otworzyłam okno, a wieczorny wiatr okrył moje ciało. To powinien być on. Nie wiatr, nie Pezz tylko on. Mój narzeczony. Zamknęłam je i znów usiadłam na łóżku. Nuciłam sobie piosenkę. Akurat do naszej sytuacji.

Za każdy dzień, zapłacić chcę.

Choć cenę za wysoką ustaliłeś, wiesz.

Nie łatwo jest z tą myślą biec, że nie.

(...)

Nie ma słów, które zniszczą Cię we mnie,

przenoszę się do miejsc w których mam Cię

na zawsze. Jesteś dla mnie. Twój obraz w 

mojej głowie nie zgaśnie, nie zgaśnie.

Nie wyblaknie. Zachowam Cię już w sercu 

na zawsze, na zawsze. Jesteś dla mnie

i zostań już.

 

Znów się popłakałam. Jakbym mogła, to bym już bym tutaj pływała przez te łzy. Ktoś dobija się do drzwi frontowych. Proszę Cię Perrie żeby to był Niall. O nie! To on! Muszę się schować. Przecież ja go kocham! O boże! Ktoś puka do drzwi. Nie pewnie otworzyłam. 

-Mała ktoś do Ciebie - powiedziała Pezz. Poszła se, a po chwili przyszedł ten ktoś.

-Czego chcesz! - krzyknęłam.

-Za każdym razem, gdy Cię spotykam to Ty płaczesz.

-Zazdrościsz?!

-Choć - wyciągnął rękę w moją stronę. Tylko odwróciłam głowę. - Choć mówię! - szarpnął mnie za przed ramię i wyprowadził z pokoju. Przyparł do ściany i dotykał. Masował moją kobiecość i  wycedził przez zęby.

-A teraz zejdziesz tam i powiesz, że wychodzisz. Zrozumiano? - nic nie powiedziałam. Wyciągnął nóż i go polizał - Zrozumiano?!

-T.t.tak - powiedziałam. Zeszliśmy na dół. Szturchnął mnie lekko na znak, żebym powiedziała. Pobiegłam do Perie i schowałam się za nią.

-Ej co tutaj się dzieje?! - krzyknęła.

-Perrie on ma nóż! - krzyknęłam, a on rozciął jej ramię. Dziewczyna upadła na podłogę, a on stał z głupim uśmieszkiem na twarzy. Powoli traciła przytomność.

-Perrie. Perrie proszę nie zostawiaj mnie. Tylko nie Ty. Błagam - popłakałam się.

-Idziesz czy nie - znów ten głos. Wstałam. Już chciałam się odwrócić, gdy usłyszałam jego głos.

-Ona nigdzie z tobą nie idzie - powiedział...Niall.

-A Ty czego tutaj chcesz?

Niall podbiegł do niego i zaczął go okładać. Ja pobiegłam do kuchni i wyjęłam z apteczki wszystko potrzebne do zrobienia opatrunku. Po 15-stu minutach przyjechała karetka i zabrała Perrie. Stałam i płakałam widząc, jak ona cierpi. Nagle ktoś mnie przytulił. Poczułam jego zapach. To był Niall. Nic nie mówił, tylko przytulił. Wiedział, że teraz tego potrzebuję.

-Przepraszam - powiedział łamiącym się głosem.

Nic nie powiedziałam. Opamiętaj się dziewczyno! Momentalnie się od niego odsunęłam.

-Kochanie. To jest nie prawda. Ja mam dziecko tylko z tobą. Z nikim więcej. Przysięgam.

-I jak Ty sobie to teraz wyobrażasz? Co, wszystko będzie super, ekstra, zajebiście?! Nie Niall, nie będzie. Jedź do domu. Darcy Cię potrzebuje. Nie mnie. - znów się popłakałam.

-Kochanie nie płacz. Proszę Cie. Napierdalaj mnie nie opamiętanie, tylko nie płacz.

-Niall ja nie płaczę przez Ciebie. Tylko przez siebie. Ja na Was nie zasługuję. Nie zasługuję na takiego wspaniałego męża jak Ty i na taką cudowną córeczkę, jaką jest Darcy. Nie zasługuję. Nie odnajduję się w roli matki.

-Kochanie Ty musisz słyszysz? MUSISZ wrócić do domu. Rozalie karmi nasze dziecko. To powinnaś być Ty.

-Wyjdź.

-Co?

-Wyjdź Niall. Ja muszę jechać do Perrie. Bardzo mnie teraz potrzebuje.

-Czy, że Perrie jest dla Ciebie ważniejsza, nić własne dziecko?!

-Niall, Darcy zawsze będzie dla mnie najważniejsza, tak samo jak Ty. Ale ona ma Ciebie. Was.

-Nas - powiedział i wpił się w moje usta.

-Tak bardzo Cię kocham - powiedziałam i odwzajemniłam pocałunki.

-Teraz jesteśmy jednością.

-A co z tą dziewczyną? Co z Charlotte? Przecież masz z nią dziecko.

-Kochanie ona jest bezpłodna. Nie może mieć dzieci.

Posłałam mu uśmiech. Spakowałam moje rzeczy i pojechaliśmy do domu.

 

Heej!

Dzisiaj mam jakąś taką wenę. 

Jak na razie dodałam 4 rozdziały.

DZISIAJ! Kocham Was miśki.

Ten rozdział dedykuję

...

Magdzie T!

Gratuluję i zabieram się za

następny xD Kocham Was xxx